Van celeb çeperan ne tam beşek ji cemedan e, belkî ew herikîna avê ye li ser dîwarên keviran ên ku ji baranê têne hilberandin, ku di bin hin mercên avhewa de, cemidî.
Van celeb çeperan ne tam beşek ji cemedan e, belkî ew herikîna avê ye li ser dîwarên keviran ên ku ji baranê têne hilberandin, ku di bin hin mercên avhewa de, dicemidin.
Heke ji me re bêjin ku li Meksîko qeşagirtî hene, vegotina me dê çi be? di heman demê de em ê bibersivînin: ne gengaz!, an jî em ê bipirsin ku? Heke ew ji me re bibêjin ku gengaz e ku hûn hilkişin ser wan, û hêj bêtir heke ew piştrast bikin ku ew di nav sînorên Taxa Federal de ne, em ê kîjan rûyê xwe çêbikin?
Li Meksîko, di volkanên me de, bi taybetî li Iztaccíhuatl, Popocatépetl û Pico de Orizaba, qeşayê çêdibe. Van celeb çeperan ne tam beşek ji cemedan e, belkî ew herikîna avê ye li ser dîwarên keviran ên ku ji baranê têne hilberandin, ku di bin hin mercên avhewa de, cemidî. Çêbûna qeşayên qeşayê di dawiya werza baranê û carinan jî di payiz û zivistanê de çêdibe. Taybetmendiyek şebekeyan ev e ku ew bi gelemperî ber bi bakûr ve têne rêve kirin; Ji bo pêkhatina wê faktorek diyarker, ji ber ku dîwarên ber bi bakur ve bi dijwarî dikevin bin tavê.
Andrés ez vexwendim ku ez hilkişim ser şemala cemedê ya ku li Iztaccih Nahuatl, nêzîkê qeşaya Ayoloco çêbûbû. Berî panzdeh rojan, ew, bi tena serê xwe, hilkişiyabû şepelê, lê vê carê wî dixwest ku bi yekî re here ku çend wêneyan bikişîne. Min vexwendin qebûl kir, û çend roj şûnda me dît ku em diçin penagehê, ku me şeva xwe lê derbas kir.
Em plan dikin ku roja din divê em zû zû bigihîjin bingeha şemalê da ku roj rasterast lê nekeve û dest bi helandinê neke. Lêbelê, me di heftê sibehê de dest bi meşê kir, ku tê vê wateyê ku em ê di heştan de hilkişin ser şemalê; pir dereng ceribandin; lê, jixwe, biryar hate girtin.
Nexşeya hilkişînê li çar qonaxan hate dabeş kirin: Ya yekem ji derbaskirina dîwarekî kevirî, nêzê panzdeh metroyî bilind; gava paşîn dê hilkişîna beşa vertical a deh metroyî ya bilind a avê be. Qonaxa sêyemîn şemitokek qeşayê ya bi qasî şêst dereceyên meylî û bi dirêjahiya wê ji bîst metreyî zêdetir bû. Di dawiyê de, em ê hilkişin ser çeperek din ê panzdeh metroyî bilind.
Me pejirandibû ku Andres dê her dem pêşîn biçe, bi xetera herî mezin a êşek giran. Ez ê bişopînim, wekî têl li jor dê xetereya min kêm bike.
Di beşa yekem de, ez dibînim ku ew çawa yek ji eksên xwe yên qeşayê bikar tîne da ku wê bixe nav felqek di zinar de. Min qet ev prosedur, di rewşa me de pir derbasdar nedîtibû. Ber bi pêş ve herin, hin parastinan bikin, û rawestin; Ez rûyê wê êşê dibînim, wê destmalên xwe hildabû da ku baştir li zinar bigire; destên wê belkî pir sar bûbûn, û vegera belavbûnê hestyariya wê, digel êşek mezin, vegerand. Ew di dawiyê de kari beşa yekem biqedîne û bang dike ku dora min e.
Kramponên xwe li pişt zinar girêdidan, min karibû ku axek qeşayê li yek ji parastina ku Andrés danîbû qulqulînim, ez qeşa qeşayê dikişînim, ez berdewam diçim û tevgerên bêhêvî dikim, heya ku digihîjim hin kevirên zinarê. Du metreyên din û ez Andrés nas dikim; me bi zor ji qonaxa yekem derbas kiribû.
Thedî hilkişîn dê bi şepelê be. Andrés xwe ji qonaxa din re amade dike, bi qasî pênc metroyan hilkişe û ez pê dihesim ku ji wî re pir dijwar e ku cîhek bibîne ku parastina xwe bike. Ew demên tengasiyê ne. Di dawiyê de ew radiweste û cîhek qeşayê datîne - çi rehetî! Ew berdewam dike ku sê metroyên din hilkişîne û yeka din jî bi cîh bike, heya ku ji çavê wî derkeve bi lêdana befrê berfê pêşve diçe. Ez bi kelecan li benda hatina wî ya ji bo civînê û nîşana xweya destpêkî hawar dikim.
Yê ku niha di nav qeşayên qeşayê de ye ku bêhêvî hewl dide ku hilkişe ez im. Darbeyên min bi eksên berfê ne mîna Andrés in; ne ew qas hêja ye. Ez dibînim ka qeşa çawa diqefile û di dawiyê de dişike; îhtîmal e ku di şopa xwe de wê ew nazik hiştiye; Wekî din, berên min li ber teqînê ne. Ez difikirim - “Çend metreyên din jî û ez di civînê de me. Çawa ew dikaribû hilkişiya? "
Em amade dikin ku ramp hilkişin û dûv re jî hilkişin beşa paşîn a şepelê. Li kêlekên rampa qeşayê kevirên azad, cîhekî hinekî xeternak, lê tiştê ku min pir xemgîn dikir ev bû ku roj dê dest bi lêdana avê bike. Her ku dem çû germahî rabû û xetera hilweşîna şîvê zêde bû. Em neçar man zûtir hilkişin.
Hevjînê min rampê pir xweş derbas kiribû; dema ku li pey xwe îskelek qeşayê ya ku dê di rewşa ketinê de ji wî re xizmetê bike hişt. Min çavên xwe li çavên xwe netewandin da ku hûrguliyên tevgerên wî wenda nekim, ez neçar bûm ku pir hişyar bibim ku ger bikeve wî rawestînim. Her ku ew diçû, hewcedariya danîna xalek ewlehiyê ya din pêdivî bû.
Ew karibe hin tevgerên derengî bike, ez fam dikim ku cemed pir nazik e; hilkişîn xeternak dibe, tirsek di laşê min re derbas dibe. Andrés bi axurka xweya qeşayê çend caran lêdide lê qeşa dişkêne; di kêliyek de ez dibînim çawa perçeyek mezin a qeşayê dişikîne û dikeve ser helmeta rêhevalê min, hawara wî dihêle ez ya herî xirab bifikirim. Bi efsûn an efsûna xwedayî ew ji yek qeşaya qeşayê tê rawestandin, çi kêliyek tengezarî! Berê xwe sax kirî, ew karî du axên xweyên qeşayê bizmar bike. Dema ku rewş normal bû, ew her ku diçe zêde dibe. Berevajîbûna rengên cilên wî bi qeşayê, zinar û asîmanê bala min didize.Ew dihêlin ku ez li hebûna me ya li vî cîhê dijminane lê di heman demê de xweşik bifikirim.
Hin perçeyên cemedê yên ku dikevin min vedigerînin rastiyê, ew hema hema li ber devê şîvê ye. Tevgerên wîyên paşîn ji min re dibêjin ku beşa dawî dijwar e, ez jê re diqîrim ku wî têlek kêm heye, ew ji ber çavê min winda dibe, di heman demê de ku têl radiweste, demek bêdengî û qîrîna "bendewar": Were!
Di jiyana xwe de yekem car ez dua dikim ku hewa xerabtir bibe, lê roj xuyanga xwe dike. Ez bê pirsgirêk rampê hildikişînim heta ku digihîjim beşa vertical, ez du metroyan diçim jor û guhdarî dikim ka çawa av li pey qeşayê çêdibe. Tirs min dagir dike, û ez xwe bê rawest dubare dikim - "ev ji hev dikeve, ez neçar im ku zû zû derkevim der." Min axa xweya rastê xist û perçeyek qeşayê li rûyê min ket; Ez dibînim ku piçek xwîn ji min diherike, lê ew bê encam e. Dengê ava herikî min tengav dike, qeşa pir bi hêsanî diqete. Naha, li şûna lêdana bi eksên cemedê, ez neçar im ku li qulikên ku ji axên qeşayê yên Andrés mane, bigerin, da ku ez karibim, "pir bi baldarî", serika xwe bicîh bikim. Bi vî rengî ez nahêlim ku qeşayê bêtir parçe bibe, ez hewl didim ku bi delîveya herî mezin hilkişim, ez fam dikim ku çend metreyên min hene ku biçim ku derkevim derve.
Çend tevgerên din jî, û ez ê ji vê cîhana piçûk a vertical a ku ecêb hatî afirandin derkeve. Ez awirek dawî li valahiyê digirim; Ez çavên xwe vedigerînim, û ez bi şabûnê hevalê xwe rûniştî dibînim; çend gavên din û me destê xwe da hev. Divê em tenê bimeşin û qala serpêhatiya xwe bikin.
Jêder: Meksîkaya Nenas Hejmar 237 / Mijdar 1996
